Mini Cooper

Het eerste hoofdstuk in de moderne geschiedenis van de Mini Cooper begint in 2001. Onder de vleugels van het BMW-concern verschijnen drie varianten die allemaal drie deuren hebben, net als het origineel uit de jaren ‘50. De goedkoopste en minst krachtige versie heet Mini One. De sterkere versies dragen de naam Cooper, een eerbetoon aan John Cooper (de man die ooit verantwoordelijk was voor race-Mini’s), terwijl de Cooper S nog krachtiger is. Mini gebruikte bijzondere namen voor de verschillende uitrustingsniveaus, zoals ‘Salt’, ‘Pepper’ en ‘Chili’. In 2005 voegde het merk een open versie toe, de Convertible. Afgezien van het wegklapbare canvas dakje zijn deze exemplaren technisch gelijk aan de dichte Mini’s. Over het algemeen is deze generatie redelijk betrouwbaar, al is de Cooper S niet heel zuinig en zijn er verhalen bekend van versnellingsbakken die stuk gaan. Het jaar 2006 bracht tot slot een hele bijzondere, super sportieve Mini: van de John Cooper Works GP bestaan slechts 2.000 stuks.

In 2014 is het tijd voor Mini nummer 3: de driedeurs versie groeit in alle richtingen en wordt een stuk ronder van vorm dan zijn voorganger. Ook deze keer volgt er al snel een cabriolet, ontwikkelt Mini opnieuw een Clubman (nu met vier volwaardige zijdeuren én twee achterdeurtjes) maar blijven de weinig succesvolle Roadster en Coupé achterwege. In plaats daarvan introduceert het merk een versie met vijf deuren, die qua grootte tussen de driedeurs en de Clubman in past. Hiermee heeft Mini een directe concurrent voor de Audi A1. Wat betreft de namen en versies is Mini lekker vasthoudend: ook nu heten de versies One (One D), Cooper (Cooper D) en Cooper S (Cooper SD), terwijl de sportievere John Cooper Works en de nóg snellere Works GP nu standaard in de prijslijsten staan. Ben je op zoek naar de meest recente versie van de Mini? Kijk dan naar auto’s vanaf bouwjaar 2018, want in dat jaar werd het model nog geüpdatet. Sinds 2019 bestaat er ook een volledig elektrische versie, de Cooper SE.